|
 |
|
|
|
|
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
|
|
|
|
|
|
-
-
-
-
|
|
|
 |
 |
|
Dyskurs poety ze społeczeństwem
Budzę się, oczywiście niedosypiam,
Wierna jak niewolnik Matuiny.
Pryma-
Zawsze zrywa mnie z łóżka
I każe powieki niedomknięte,
Wraz z głową nosić,
Nisko opuszczone - -
Tak by w kapturze mnicha,
Wygodniej było skryć twarz...
Tercja-
Wychodzę na ulicę,
Do świątyni mego Boga.
Modlitwę poranną odmawiam,
Przy pierwszym spotkaniu
z człowiekiem.
Przechodzę,
tuż koło miniatur ołtarzy
-ja tylko po bilet,
długo modlić się nie będę
Idę, stoję w tramwaju
-Kaptur z głowy, powoli spada-
Jak wszyscy bluźnię i nienawidzę,
posłuszeństwa sobie odmawiam.
Nona-
Wysiadam; stoję na kolejnym przystanku..
-Naciągam kaptur-
Wysłuchuję spowiedzi
Wszechobecnych słupów ludzkich.
Nieszpór-
Wciąż stoję na przystanku,
Odmawiam swą modlitwę,
Biję się w pierś, bo przyszedł
Czas i na moją spowiedź.
Klękam więc,
na samym środku chodnika-
przypadkowo pewnie
w wielkiej kałuży,
i krzyczę do Boga,
jako zwykły człowiek:
MOJA WINA!
-A oni się patrzą,
gdyż odezwał się mnich..
-jego wina!-
Milkną, zaczynają ponownie,
W rytmie „Na Anioł Pański”
Siebie, mnie oraz swego sąsiada
Nienawidzić, nie znosić i przeklinać
Z oczywistymi wadami człowieka,
Bo każdy ma wady,
A ja o tym- wiem dobrze...
Lecz oni nigdy,
Nie dadzą mi być,
tylko człowiekiem.
2004
'06
'05
'03
2005
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
huśtawka
uczepiłam się twoich ust
czyniąc z nich huśtawkę
obłędu
śmieję się teraz jak dziecko
gdy mijam Twoje oczy
unosząc się
i
opadając
na huśtawce obłędu
z której jeszcze nie spadłam
Ewa Turska
|
|
|
