|
 |
|
|
|
|
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
|
|
|
|
|
|
-
-
-
-
|
|
|
 |
 |
|
autor: Mariola Badowska
Powrót
Cztery pory życia
Wiosną.
Moje beztroskie dni rozszarpały
nadęte, stare pchły.
Latem.
Moje zbuntowane dni zakopano
w dziwnym ogrodzie, gdzie
Cierń rośnie na złość do ziemi kolcem.
Jesienią.
Z oczodołów wyrastają mi pokrzywy.
Z zaciśniętych pięści-osty.
Z serca zmarzłego-wilcze jagody.
Zimą.
Wszystko zaćmiewa
srebrna płachta nici
dostojnej, czarnej wdowy.
Kołyszę się więc w rytm marszu Chopina
w moim srebrnym kokonie.
I cicho jest
i pusto jest-tak pięknie spokojnie.
Nie wyrośnie nic już we mnie nigdy,
Niczym nawet pchła się nie pożywi.
Nic znaczącego też nie zakopią więcej.
Nie dziś, nie tej zimy!
Żegnajcie więc miłe życia zmory!
Może do przyszłej wiosny!
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
huśtawka
uczepiłam się twoich ust
czyniąc z nich huśtawkę
obłędu
śmieję się teraz jak dziecko
gdy mijam Twoje oczy
unosząc się
i
opadając
na huśtawce obłędu
z której jeszcze nie spadłam
Ewa Turska
|
|
|
