|
 |
|
|
|
|
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
|
|
|
|
|
|
-
-
-
-
|
|
|
 |
 |
|
autor: Klaudia Rogowicz
Powrót
Mimo chmur
Za oknem późna jesień,
wiatr targa włosy,
wyrywa spinki z gałęzi drzew.
Usiądź w tym pokoju,
bardziej ponurym niż jesienne niebo.
Zdejmij ten szary płaszcz,
niech zawiśnie na niebie,
jak lira Orfeusza.
Postarzałeś się,
tyle blizn,
tyle zmarszczek,
tyle siwych włosów.
W sercu Cię poznałam,
wiatr skradł Ci kapelusz.
Jest Ci lepiej,
nie cierpisz idąc przez świat.
Znowu masz na twarzy uśmiech,
choć niebo takie smutne,
dokończ te słowa powiedziane na drugim końcu świata.
Zapiszę je na papierze,
staną się wierszem,
jak pąk kwiatem.
Rozkwitnę na nowo,
widząc Cię znów tutaj.
Wróciłeś gnany światłem poezji,
wróciłeś taki radosny,
mimo chmur nad nami.
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
huśtawka
uczepiłam się twoich ust
czyniąc z nich huśtawkę
obłędu
śmieję się teraz jak dziecko
gdy mijam Twoje oczy
unosząc się
i
opadając
na huśtawce obłędu
z której jeszcze nie spadłam
Ewa Turska
|
|
|
